माझ्या काही खाजगी इच्छांचे टवके ,
आसुसलेल्या काही क्षणांची वाळवणे
स्वप्नांची काजळी
निरुपयोगी मलमासारख्या समजुती
जे मिळेल ते मी मनातल्या हातभट्टीत फेकतो
आणि ferment होत राहतं
माझं अल्कोहोल .
काळसर गंधाचं toxic रंगाचं
त्याची चव बदलत राहतेय
तरी आकार तोच राहतोय बाटलीचा
ज्याचा मला आता कंटाळा येतोय
पण जर ते बनवलच नाही
तर त्या खाजगी इच्छा, स्वप्नं, समजुती
उगाच साचत जातील
आणि नाही त्या गोष्टी
खोलीत आलेल्यांना टेबलावर सापडतील
“दारू न पिता फजिती होण्यापेक्षा …. ”
ह्या तत्वावर माझी हातभट्टी सुरु आहे
माझ्यातच तयार झालेल्या अल्कोहोलचे घोट घेत मी चालत निघतो
तो रस्ताही मला आता दारूसारखाच बाटलीबंद वाटतोय
मी ती बाटली फोडली
तरी मला चकव्यासारखा तोच रस्ता पुन्हा लागेल
आणि पुन्हा मला मी तिथेच आणि तसाच दिसत राहीन
इतर गोष्टींसोबत आता मी हातभट्टीत
माझी खंत मिसळतोय
त्यात मागच्या फडताळावरचे
न तपासून पाहिलेले राग
आणि काही वाह्यात आकर्षणे ओततोय
नव्याने तयार होणारे अल्कोहोल मला झेपेल का माहित नाही
पण ते त्या बाटलीत ओतलं कि ती बाटली पार वितळून जाणार हे नक्की
आणि ह्या क्षणी
मला तेव्हढी शाश्वती पुरेशी आहे